Historia

Rys historyczny Spółdzielni Mieszkaniowej w Leżajsku

W dniu 19 stycznia 1967 roku Sąd Powiatowy w Rzeszowie postanowieniem sygn. akt S10/67 wpisał do Rejestru Spółdzielni pod nr RS.XII.375 nowo zorganizowaną Powiatową Spółdzielnię Mieszkaniową w Leżajsku.

15 września 1969 roku Uchwałą Zarządu Centralnego Związku Spółdzielni Budownictwa Mieszkaniowego w Warszawie Spółdzielnia została przyjęta na członka Związku i wpisana do rejestru spółdzielni budownictwa mieszkaniowego pod nr 1522.Wcześniej, tj. w dniu 21.11.1966 roku odbyło się Walne Zgromadzenie (Założycielskie) tej Spółdzielni, na którym m.in. wybrano Zarząd oraz Radę Spółdzielni.

Pierwszym Przewodniczącym Rady został Antoni Tołłoczko. Następnego dnia, tj. 22.11.1966r. ukonstytuował się Zarząd w składzie:

Przewodniczący Zarządu – Konieczny Bronisław,
Z-ca Przewodniczącego Zarządu – Rejman Julian,
Członek Zarządu – Wirski Wojciech.

Członkami założycielami Spółdzielni były 32 osoby, z których wielu, przez długi okres udzielało się w pracy społecznej w różnych organach samorządu spółdzielczego.
Działalność Spółdzielni opierała się na przepisach ustawy z dnia 17 lutego 1961r. o spółdzielniach i ich związkach.
Przypominając status tej Spółdzielni, która powstała jako Powiatowa Spółdzielnia Mieszkaniowa w Leżajsku, należy przypomnieć fakt powołania w dniu 01.01.1956r. powiatu leżajskiego. Miał on znaczny wpływ na rozwój społeczno-ekonomiczny i kulturalny miasta. Utworzenie powiatu przyczyniło się na szeroką skalę do podejmowania inicjatyw, głównie
w przedsięwzięciach gospodarczych. W latach 60-tych powstawały kolejne zakłady przemysłowe, do których pracownicy dowożeni byli do pracy z okolicznych gmin.
Istniejące zasoby komunalne zapewniały mieszkania w Leżajsku tylko niezbędnym specjalistom i kadrze kierowniczej. Brakowało mieszkań dla przybywających do pracy w przemyśle. Stąd też powstała inicjatywa zorganizowania Spółdzielni Mieszkaniowej, która realizowałaby program spółdzielczego budownictwa mieszkaniowego, głównie dla pracowników tych zakładów i ich rodzin zatrudnionych w Leżajsku, Nowej Sarzynie i Sokołowie Młp. Tak więc miastotwórczy charakter przemysłu stał się podstawowym czynnikiem rozwoju miasta Leżajska, miasta Nowa Sarzyna, w mniejszym stopniu miasta Sokołowa Młp. oraz ożywienia społeczno-gospodarczego regionu. Zapotrzebowanie na nowe mieszkania stale rosło. Miasto Leżajsk nie było jednak przygotowane do tak gwałtownej urbanizacji. Rozwijał się dobrze przemysł zlokalizowany w dzielnicy przemysłowej. Nie było jednak przygotowanych i uzbrojonych terenów pod zorganizowane budownictwo mieszkaniowe, w szczególności wielorodzinne, w którym można było osiągnąć największy i szybki przyrost oddawanych mieszkań.

W latach 1960-1962 został opracowany pierwszy po wojnie plan urbanizacji, który swym zasięgiem nie obejmował całości terenów miejskich i miał charakter opracowania uproszczonego. Dopiero w 1969 roku miasto otrzymało „Miejscowy plan ogólny zagospodarowania przestrzennego”, który stanowił podstawę do opracowania planów realizacyjnych m.in. spółdzielczego budownictwa mieszkaniowego wielorodzinnego. W oparciu o te plany miasto pozyskiwało niezbędne tereny od osób fizycznych i przygotowywało uzbrojenie dla przyszłego osiedla pod nazwą „Mickiewicza”. Wywłaszczenie tych terenów napotykało na wiele trudności, oporów ze strony właścicieli gruntów a także protestów mieszkańców miasta. Należy tutaj nadmienić, że grunty te położone w samym środku małego, ale rozległego miasta stanowiły pola uprawne, sady i ogrody, znajdujące się na gruntach o wysokich klasach bonitacyjnych. Trzeba więc było dużo zapału i energii, aby plany te wdrażać i realizować.

W czerwcu 1969 roku został wybrany nowy Zarząd Spółdzielni w składzie:

Przewodniczący Zarządu – Korasadowicz Stanisław,
Z-ca Przewodniczącego Zarządu – Konieczny Bronisław,
Członek Zarządu – Wirski Wojciech.

Na przewodniczącego Rady Spółdzielni powołano Mieczysława Miazgę.

Rozpoczęto budowę pierwszego bloku spółdzielczego z usługami przy ulicy Mickiewicza 57, który oddano do użytku 09.11.1970r.Rozpoczął się więc proces inwestycyjny, który trwał ponad 20 lat, osiedle stało się placem budowy, do użytku Spółdzielnia oddawała co roku od 1 do 3 budynków mieszkalnych. Ostatni budynek został oddany do użytku 30.12.1990r., proces inwestycyjny na tym osiedlu został w całości zrealizowany. Realizacja osiedla nie byłaby możliwa bez pomocy władz powiatowych, miejskich i wojewódzkich. Najwięcej problemów związanych z oddawaniem mieszkań do zasiedlenia, a następnie z ich eksploatacją powodowały braki w uzbrojeniu osiedla w infrastrukturę techniczną i społeczną. Występowały braki w zaopatrzeniu w wodę, źle funkcjonowała kanalizacja, brak było odpowiedniej liczby placówek usługowo-handlowych i oświatowo-wychowawczych. Problemy związane z ogrzewaniem rozwiązywane były często doraźnie i prowizorycznie. Przez wiele lat mieszkańcy mieli trudne warunki zamieszkiwania. Tempo budownictwa mieszkaniowego jednak nie spadało. Wspólnie z władzami miejskimi i wojewódzkimi podejmowano kolejne zadania związane z rozwiązywaniem problemów dotyczących infrastruktury osiedlowej.

W tym trudnym inwestycyjnym okresie od 1969 do 1980 roku pracą Zarządu kierował Stanisław Korasadowicz. Zmiany w tym Zarządzie następowały tylko na stanowiskach zastępców ds. technicznych. Powoływani byli na te stanowiska przede wszystkim specjaliści z dziedziny budownictwa. Należeli do nich wówczas: Henryk Słoma, Ludwik Kornafel, Stanisław Kuczkowski. Od 1967 do 1982 roku członkiem Zarządu Spółdzielni był Wojciech Wirski, który w latach 1976-1982 pełni funkcję Z-cy Przewodniczącego Zarządu Spółdzielni. Są to lata największego rozwoju Spółdzielni, w tym rozszerzenie jej działalności na tereny miast: Sokołów Małopolski, Nowej Sarzyny i Gminy Grodzisko Dolne. Właśnie w 1979r. oddano do użytku dwa pierwsze bloki w Sokołowie Młp. a w 1980r. budynek w Grodzisku Dolnym. W związku z tym, że w 1986r. przekazano zasoby mieszkaniowe w Nowej Sarzynie do nowo zorganizowanej Spółdzielni Mieszkaniowej w Nowej Sarzynie, w materiałach niniejszych nie uwzględniono tego miasta. Zasoby przekazane nowo powstałej Spółdzielni w Nowej Sarzynie składały się z 7 budynków mieszkalnych obejmujących 467 mieszkań.
W tym też okresie powstał budynek administracyjny Spółdzielni w Leżajsku wraz z zapleczem technicznym przy ulicy Skłodowskiej 2.

Równolegle z rozbudową osiedli i infrastruktury osiedlowej Spółdzielnia rozwijała działalność społeczno-kulturalną i produkcyjno-usługową. Utworzony został klub „Cegiełka”, który prowadził różne koła zainteresowań dla dzieci i młodzieży w tym: sportowe, plastyczne, teatralne, gry i zabawy, organizowanie ferii, kolonii letnich. Prowadził również zajęcia dla seniorów. Funkcjonował radiowęzeł osiedlowy. Klub działał od 1975r. do 1988r.

Utworzony został także Zakład Remontowo Budowlany zajmujący się produkcją urządzeń placów zabaw dla dzieci. Odbiorcami tych urządzeń były Spółdzielnie Mieszkaniowe z terenu całego kraju. Zakład świadczył również usługi meblarskie, hydrauliczne, elektryczne, budowlane i transportowe. Były to lata największego zatrudnienia w Spółdzielni i dużego prestiżu Spółdzielni jako pracodawcy ze względu na atrakcyjne wynagrodzenie. Zatrudnienie wynosiło wówczas ok. 116 osób. Te osiągnięcia były możliwe tylko przy stabilnym i prężnie pracującym Zarządzie, którego Przewodniczącym był przez długi okres Stanisław Korasadowicz. W okresie tym wybudowano 17 budynków mieszkalnych w tym budynki przy ulicy Kopernika 1, 2, 3, 4, 6, 7, 9, 11; Braci Śniadeckich 2, 4, 6; Mickiewicza 57 i 63, Kołłątaja 5, Pileckich 1 i 2 i 1 budynek w Grodzisku Dolnym. Początek lat osiemdziesiątych, był okresem dużych napięć społecznych, które nie ominęły również Spółdzielni Mieszkaniowej, czego dowodem były częste zmiany w składzie Zarządu. W marcu 1980 roku wybrano nowy Zarząd w składzie:

Przewodniczący Zarządu – Jerzy Szczepanowski,
Z-ca Przewodniczącego zarządu – Wojciech Wirski,
Członek Zarządu – Bożena Zygmunt.

Skład ten zmieniano, uzupełniono m.in. w 1981r. o Z-cę Przewodniczącego Zarządu Jana Zygmunta, Członków Zarządu: Stanisława Barana i Ludwika Siustę. 28 grudnia 1981r. wybrano nowego Przewodniczącego Zarządu – Stefana Batyckiego, a 24 lutego 1982r. nowego Z-cę Przewodniczącego – Jadwigę Dudek.

W 1983r. zmieniono skład Zarządu, wybierając na stanowisko Z-cy Przewodniczącego Tadeusza Berca i członka Zarządu Stanisława Barana.

W dniu 12.09.1984r. Prezes Spółdzielni Stefan Batycki złożył rezygnację z pełnionej funkcji. Jego działalność w Spółdzielni od 1981 do 1984r. – była jedną z najtrudniejszych w całym okresie. Był to okres obowiązującego wówczas stanu wojennego, nadzorowania Spółdzielni przez Komisarza Wojskowego oraz występujących brakach w materiałach zaopatrzeniowych. Brakowało nawet węgla w okresie zimowym do opalania spółdzielczej kotłowni i ogrzewania mieszkań. Węgiel pożyczano w różnych zakładach i instytucjach oczekując na zamówione dostawy. Jednak w tym trudnym okresie inwestycje prowadzone były nadal i co roku oddawano 1 do 2 budynków mieszkalnych. Spółdzielnia nadal rozwijała się, zasoby mieszkaniowe utrzymywane były w należytym stanie, a wszystko to było możliwe przede wszystkim dzięki przestrzeganiu zasad inwestowania i znajomości spółdzielczości przez Prezesa Stefana Batyckiego, który był wieloletnim i doświadczonym działaczem spółdzielczości mieszkaniowej.

Po przyjęciu złożonej rezygnacji przez dotychczasowego Prezesa, powołano w dniu 12.09.1984r. na przewodniczącego Zarządu – Antoniego Tołłoczko a 15.04.1985r. skład ten został uzupełniony o drugiego Członka Zarządu – Z-cę Prezesa – Stanisława Potocznego.

Prezes Spółdzielni Antoni Tołłoczko był znanym działaczem w tutejszej Spółdzielni, jednym z jej założycieli i pierwszym Przewodniczącym Rady Spółdzielni. Niestety, założone i zaplanowane przez niego zadania nie zostały zrealizowane w dostatecznym stopniu. Zmarł w dniu 23 kwietnia 1985r.

W dniu 11.10.1985r. powołano nowego Prezesa Zarządu Spółdzielni – Jana Czekierdę. Pozostały skład Zarządu pozostał bez zmian.

Prezes Jan Czekierda był wcześniej wieloletnim Dyrektorem Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w Leżajsku. Znał dobrze stan istniejący oraz potrzeby w zakresie uzbrojenia miasta Leżajska w infrastrukturę komunalną, w tym również osiedla spółdzielczego. Dlatego też Zarząd Spółdzielni nawiązał ścisłą współpracę z PGKiM w Leżajski i władzami miasta, mając na celu rozwiązywanie problemów w zakresie zaopatrzenia w wodę, odprowadzenie ścieków, ciepłownictwo.

W 1987r. Stanisław Potoczny a w 1988r. Tadeusz Berc rezygnują ze stanowisk Z-ców Prezesa i w dniu 24.05.1988r. wybrano na stanowisko Z-cy Prezesa – Jerzego Mroczkowskiego.
W w/w składzie Zarząd Spółdzielni pracował do wiosny 1990r. W tym okresie zrealizowany był kolejny etap osiedla tj. kilka budynków przy ulicy M.C. Skłodowskiej. Ostatni z nich oddano do użytku 30.12.1990r. Budowę osiedla Mickiewicza w Leżajsku wówczas zakończono. W okresie tym wybudowano 16 budynków mieszkalnych: Kołłątaja 1, 1A, 3, 6, 8, 10, Staszica 2, 4, 8, Skłodowskiej 1, 3, 5, 7, 9 i Pileckich 3 i 4.

Częste zmiany w składach Zarządów Spółdzielni nie spowodowały na szczęście spowolnienia realizacji planów budownictwa mieszkaniowego dzięki temu, że inwestorem zastępczym Spółdzielni była wyspecjalizowana jednostka pod nazwą Spółdzielnia Projektowania i Usług Inwestycyjnych „ Inwestprojekt” Rzeszów, odpowiedzialna za projektowanie, realizacje i nadzór inwestorski nad budownictwem mieszkaniowym. Wykonawcą większości budynków było Rzeszowskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Mieszkaniowego.

Na przełomie 1989/90 roku Spółdzielnia weszła w kolejny, trudny w jej działalności okres, wynikający głównie z dokonujących się szerokich przemian ustrojowych w państwie. Powstały samorządy terytorialne, działające na nowych zasadach ustrojowych, z którymi Spółdzielnia zaczęła nawiązywać współpracę. W początkowym okresie współpraca ta była bardzo trudna. Spółdzielnia nie mogła porozumieć się z samorządem co do dalszego jej rozwoju i na skutek protestów właścicieli gruntów, Rada Miasta Leżajska zmieniła ogólny plan zagospodarowania przestrzennego miasta, co wyeliminowało na wiele lat dalszy rozwój spółdzielczego budownictwa mieszkaniowego w Leżajsku. Przygotowana do realizacji pełna dokumentacja na budowę kolejnego osiedla – na zachód od ulicy Sandomierskiej tzw. Mickiewicza III, straciła z tego tytułu swoją aktualność a Spółdzielnia, która poniosła znaczne koszty na jej opracowanie została zmuszona na spisanie jej w straty.
Dokonywane zmiany ustrojowe nie miały większego wpływu na działalność wewnątrzspółdzielczą, ponieważ ta oparta jest na sprawdzonych zasadach spółdzielczych. Trzeba było tylko zmienić kadrę zarządzającą spółdzielczością, wybraną przed 1990 rokiem. Zgodnie z obowiązującą wówczas ustawą sejmową wszystkie spółdzielnie zobowiązane były do zweryfikowania w terminie do 31.03.1990r. składów osobowych w organach samorządu spółdzielczego. Nastąpiło to również w Spółdzielni Mieszkaniowej w Leżajsku, gdzie tylko znikoma część dotychczasowych członków tych organów została ponownie do nich wybrana a w ich skład weszli nowi członkowie Spółdzielni.

W skład nowego Zarządu Spółdzielni weszli:

Prezes Zarządu – Andrzej Bielecki,
Z-ca Prezesa Zarządu – Jerzy Mroczkowski,
Członek Zarządu – Władysław Duda.

Po rezygnacji z funkcji Z-cy Prezesa Jerzego Mroczkowskiego – Rada Nadzorcza Spółdzielni powołała w dniu 01.08.1990r. na stanowisko Z-cy Prezesa Spółdzielni – Stanisława Wiatrowicza.
W dniu 01.05.1991r. nastąpiła zmiana na stanowisku Prezesa Spółdzielni. Funkcję tę objął Antoni Sałek wybrany w drodze konkursu. Nastąpił kolejny trudny okres w działalności Spółdzielni. Nowy Zarząd został zmuszony do podejmowania niezbędnych działań ekonomiczno-finansowych, aby nie doprowadzić Spółdzielni do bankructwa. Spółdzielnia miała znaczne zobowiązania kredytowe do spłacenia, w tym za niedokończony, wielofunkcyjny pawilon usługowo-handlowy przy ul. Kołłątaja, budowany wspólnie z WPHW i „Pewex-em” na polecenie dawnych terenowych władz miejskich i partyjnych, którego budowę trzeba było przerwać, zabezpieczyć i nie pozwolić na lawinowo narastające odsetki od zaciągniętych kredytów. Podobna sytuacja miała miejsce ze spłatą zaciągniętego kredytu na przygotowanie do realizacji kolejnego osiedla spółdzielczego: Mickiewicza III. Właśnie m.in. ten Zarząd podjął bardzo ryzykowne na ówczesne czasy działania, które sprawiły, że kredyty na zadania o których mowa wyżej, zostały spłacone.

Dzięki wybudowaniu w latach osiemdziesiątych ciepłociągu z kotłowni Hortexu do zasobów mieszkaniowych wielorodzinnych zaczęło płynąć ciepło do ogrzewania mieszkań. Dzięki temu udało się zlikwidować uciążliwe i niewygodne kotłownie węglowe przy ulicy Braci Śniadeckich 4, Kołłątaja 5 i Skłodowskiej 2 i znacznie poprawić jakość powietrza w okresie grzewczym.
Do jednych z ważniejszych problemów wymagających rozwiązania należało ustalenie zasad rozliczenia lokali z dostarczanej wody i opomiarowaniem wszystkich mieszkań. Proces opomiarowania trwał 2 lata. Wypracowane regulaminy rozliczania uporządkowały gospodarkę wodno-ściekową. Efektem tych prac było bardzo znaczące zmniejszenie zużycia wody nawet do 75% na niektórych budynkach.

Po rezygnacji z funkcji Z-cy Prezesa Stanisława Wiatrowicza – Rada Nadzorcza Spółdzielni powołała w dniu 01.02.1993r. w drodze konkursu na stanowisko Z-cy Prezesa ds. Technicznych – Kazimierza Matłoka. W tym składzie Zarząd pracował do końca 1996r. Stosunkowo długi okres pracy Zarządu pod przewodnictwem Prezesa Spółdzielni Antoniego Sałka (od 01.05.1991r.) pozwolił na stabilizację warunków, w której przyszło jej działać. Wprawdzie nie prowadzono przez ten okres działalności inwestycyjnej związanej z budową nowych mieszkań, ale oprócz bieżącego utrzymania zasobów mieszkaniowych Zarząd podjął się rozwiązywania kolejnych problemów m.in. uregulowania stosunków własnościowych gruntów na terenie osiedla spółdzielczego w Leżajsku i Sokołowie Młp. związanych z komunalizacja mienia gminy miasta Leżajska i gminy Sokołów Młp., zagospodarowaniem obiektów usługowo-handlowych przy ulicy Kołłątaja w Leżajsku jak również podjęto na szeroka skalę sprawę termomodernizacji budynków mieszkalnych, w tym modernizację i opomiarowaniem węzłów cieplnych, wymianę zaworów przygrzejnikowych na zawory termostatyczne wraz z montażem podzielników kosztów zużycia ciepła w budynkach, docieplenie ścian i stropów budynków, wymiana stolarki drzwiowej i okiennej.

Proces termomodernizacji zasobów zapoczątkowany w 1993 roku został zakończony w 2013 roku. Objął wszystkie budynki i doprowadził do zmniejszenia zużycia ciepła o co najmniej 50%. Budynki uzyskały też nowy estetyczny wygląd na czym zyskał wizerunek całego miasta. Przede wszystkim jednak poprawił się komfort zamieszkania dla członków i ich rodzin. Termomodernizacja przyniosła wymierne korzyści ekonomiczne mieszkańcom zasobów spółdzielczych. Mimo wzrostów cen energii cieplnej, koszty ogrzewania mieszkań pozostały na podobnym poziomie. Przeprowadzone prace termomodernizacyjne finansowane były z wielu źródeł w tym: budżetu państwa, Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Podkarpackiego na lata 2007-2013 w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, kredytów bankowych i środków własnych Spółdzielni. Zadanie było ogromne więc wymagało długiego okresu realizacji i znacznych nakładów finansowych. Łączne koszty termomodernizacji wyniosły ok. 9.313 tysięcy zł., z tej kwoty ok. 3.000 tys. zł. stanowiły zewnętrzne źródła finansowania.

W roku 2000 dokonały się rewolucyjne zmiany prawne w działalności Spółdzielni Mieszkaniowej. Nowa ustawa o Spółdzielniach Mieszkaniowych a szczególnie jej nowelizacja z 2007r. zniosła wiele ograniczeń dla członków Spółdzielni m. in. poszerzyła ich uprawnienia, umożliwiła nabywanie lokali i gruntów pod budynkami na odrębną własność, możliwość posiadania więcej niż jednego lokalu w tej samej spółdzielni, prawo do wglądu w dokumenty finansowo-księgowe, zniosła obowiązek członkostwa dla osób posiadających lokale w zasobach spółdzielczych, umożliwiła wykup lokali z lokatorskim prawem za „przysłowiową złotówkę” . Ustawa wprowadziła większe rygory i ograniczenia dla organów Spółdzielni i zaostrzyła odpowiedzialność członków Zarządu. Większość tych zmian została pozytywnie odebrana przez członków Spółdzielni i wpłynęła na poprawę działalności Spółdzielni. Niestety zmiany miały też negatywne skutki jak nierówne zasady wyodrębniania lokali na własność dla osób, które dokonały przekształceń prawa do lokalu w latach poprzedzających omawianą ustawę. Innym niekorzystnym rozwiązaniem był zakaz ustanawiania spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu przez co spadło zainteresowanie Spółdzielni rozpoczynaniem inwestycji mieszkaniowych. Skrócono też kadencję Rady Nadzorczej oraz liczbę kadencji co eliminuje z tej działalności wielu zaangażowanych i doświadczonych działaczy spółdzielczych. W roku 1997 nastąpiła kolejna zmiana na stanowisku Prezesa Zarządu Spółdzielni.
Po rezygnacji Antoniego Sałka Rada Nadzorcza powołała na to stanowisko Kazimierza Matłoka a do składu Zarządu Mariusza Kurylaka. W tym składzie Zarząd pracował od 01.01.1997r. do 10.08.2004r. W 2004 roku po rezygnacji Kazimierza Matłoka Rada Nadzorcza powołała na stanowisko Prezesa Zarządu Mariusza Kurylaka, który pełnił tę funkcję do 30.09.2005r. Od 05.08.2004r. do składu Zarządu na rok czasu oddelegowany został członek Rady Nadzorczej – Stanisław Kucharski. Po rezygnacji Mariusza Kurylaka Rada Nadzorcza ponownie ogłosiła konkurs na stanowisko Prezesa Zarządu. Został nim od dnia 01.07.2005r. ponownie Antoni Sałek, który sprawuje tę funkcję do dzisiaj i jest najdłużej urzędującym Prezesem Zarządu w historii tej Spółdzielni. Jego kadencja trwa już 17 lat. Do składu Zarządu powołana została od dnia 17.06.2005r. Halina Mazurkiewicz – Główna Księgowa Spółdzielni. W tym składzie Zarząd pracuje do dzisiaj.

Ważnym wydarzeniem w tym okresie była również zmiana siedziby Spółdzielni ze Skłodowskiej 2 na Kołłątaja 1B.
Przeobrażenia Spółdzielni jakie dokonały się w minionych 50 latach dotyczyły również zatrudnienia. Na początku działalności pracowało w Spółdzielni 3 osoby, w 1971r. – 5 osób. W latach 1976 do 1983 przeciętne zatrudnienie wynosiło ok. 116 osób. Wynikało to z prowadzonej działalności usługowo-warsztatowej i remontowo-budowlanej. Już w 1985r. zatrudnienie to spadło do 87 osób, a obecnie wynosi tylko 33 osób. Przez ten okres 50 lat w Spółdzielni zatrudniło się 544 osoby, a zwolniło się 511 osób. Obecnie łączna powierzchnia użytkowa eksploatowanych zasobów wynosi 92 547 m2, z tego 3 509 m2 powierzchni użytkowej lokali usługowych. Spółdzielnia posiada w użytkowaniu ok. 15 ha gruntów. Struktura własnościowa mieszkań przedstawia się następująco: odrębna własność 818 – 43%, spółdzielcze własnościowe – 1029 – 55%, lokatorskie – 26 -2%., razem 1873 – 100%

Aktualnie działalność Spółdzielni koncentruje się na modernizacji zasobów lokalowych, infrastruktury osiedlowej, modernizacji instalacji wewnętrznych, podnoszeniu standardu świadczonej przez Spółdzielnię obsługi mieszkańców i podnoszenie komfortu zamieszkania. Gruntownej modernizacji uległy nie tylko budynki, ale również otoczenie. Zbudowanych lub zmodernizowanych zostało kilkanaście parkingów, wymieniono nawierzchnię wszystkich ciągów pieszych i dróg osiedlowych. Zmodernizowano oświetlenie klatek, wejść do budynków.
Zarząd przywiązuje dużą wagę do modernizacji terenów zielonych. Dzięki systematycznej pracy osiedla Spółdzielni uzyskały zadowalający wygląd, ale nadal jest wiele do zrobienia. Zarząd Spółdzielni posiada konkretną wizję dalszego funkcjonowania Spółdzielni ukierunkowaną na dalszą poprawę stanu technicznego i estetycznego zasobów, bez zwiększania kosztów utrzymania mieszkań. Zarząd dziękuje wszystkim członkom Spółdzielni i ich rodzinom za zrozumienie i współpracę w gospodarowaniu wspólnym dobrem jakim są nasze nieruchomości i życzy wszystkim spokojnego i dostatniego życia w zasobach spółdzielczych.

Leżajsk, dnia 14.01.2017r.

Opracowali: Władysław Duda
Antoni Sałek